Nieleczona może prowadzić do powikłań okołoporodowych i rzutować na późniejsze zdrowie dziecka. Na szczęście można ją szybko zdiagnozować i leczyć. O tym, dlaczego należy oznaczać poziom glukozy we krwi i uniknąć zagrożeń wynikających z cukrzycy ciążowej, opowiada dr n. med. Wojciech Majkusiak z Centrum Medycznego „Boramed".
- Czym jest cukrzyca ciążowa i dlaczego ciężarne na nią zapadają?
Cukrzyca ciążowa jest zaburzeniem tolerancji glukozy, które po raz pierwszy wystąpiło, bądź zostało rozpoznane, w trakcie ciąży. Dotyczy około 3-5% ciężarnych. Wystąpienie cukrzycy ciążowej stanowi swego rodzaju sygnał ostrzegawczy dla kobiety, wskazuje, że organizm ma predyspozycję - najprawdopodobniej genetyczną - do zaburzeń gospodarki węglowodanowej.
Cukrzyca ciążowa dotyczy zwykle kobiet, u których występują czynniki ryzyka, są wśród nich: cukrzyca ciążowa w poprzednich ciążach, nadwaga lub otyłość, urodzenie dziecka o masie ciała większej niż 4 kg czy wiek powyżej 35. roku życia.
- Jakie są pierwsze objawy schorzenia? Jak je rozpoznać?
Cukrzyca ciążowa zwykle nie powoduje żadnych objawów, dlatego w celu jej rozpoznania u kobiety w ciąży należy w określonym czasie oznaczyć stężenie glukozy we krwi. Zgodnie z rekomendacjami ocenia się stężenie glukozy na czczo we wczesnej ciąży w trakcie pierwszej wizyty.
Ponadto u kobiet z czynnikami ryzyka należy wykonać na początku ciąży test obciążenia 75 g glukozy. Rutynowo także u wszystkich kobiet w ciąży wykonuje się test obciążenia 75 g glukozy pomiędzy 24. a 28. tygodniem trwania ciąży. Wyniki tych testów określają kryteria rozpoznania cukrzycy ciążowej.
- Jak leczyć cukrzycę ciążową?
Podstawą leczenia jest specjalna dieta cukrzycowa dla kobiet w ciąży. Nie jest to ta sama dieta, którą stosuje się w cukrzycy typu 1 lub 2. Przyjmuje się, że ciężarna powinna zjadać około 35 kcal na 1 kg należnej masy ciała, tj. 1500-2400 kcal. Dietetyczka lub lekarz powinni przeprowadzić szkolenie z diety cukrzycowej. Dieta ta nie ma służyć odchudzaniu - kobieta w ciąży nie powinna być głodna.
Kolejny element leczenia cukrzycy ciążowej to kontrola glikemii prowadzona przez pacjentkę za pomocą glukometru. Pomiary stężenia glukozy obejmują oznaczenia stężenia glukozy we krwi na czczo, godzinę po pierwszym śniadaniu, drugim śniadaniu i obiedzie. W przypadku, kiedy nie udaje się uzyskać wymaganych stężeń glukozy we krwi, do leczenia dołącza się insulinę. Stosowane obecnie insuliny są całkowicie bezpieczne dla matki i płodu.
- Do czego może doprowadzić niezdiagnozowana cukrzyca ciążowa?
Niezdiagnozowane, a tym samym nieleczone, zaburzenia gospodarki węglowodanowej w okresie ciąży zwiększają ryzyko urodzenia dziecka o masie ciała za dużej w stosunku do wieku ciążowego, czyli tzw. makrosomii płodu. Stwarza to zagrożenie wystąpienia powikłań porodowych zarówno u matki, jak i u dziecka.
Skutkiem nieleczonej cukrzycy ciążowej może być również wystąpienie niedocukrzeń u noworodka po porodzie. Pacjentki zwykle obawiają się czy ich dziecko po porodzie zachoruje na cukrzycę, tymczasem zagraża mu niedocukrzenie.
Należy jeszcze podkreślić, że u dzieci, których matki chorowały na cukrzycę ciążową, w wieku szkolnym czy dorosłym częściej stwierdza się nadwagę, otyłość, nietolerancję glukozy i cukrzycę typu 2 niż u dzieci, których matki nie doświadczyły w ciąży zaburzeń gospodarki węglowodanowej.
- Dziękuję za rozmowę w imieniu prowadzących blog Boramed.
